วันที่ 19 มกราคม 2558 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 156 / 157

สละอารมณ์อุ่นมัว เพื่อความสุขของตัวเองก่อนใคร 16 มกราคม พ.ศ. 2552

เราต้องสะอารมณ์อุ่นขึ้นออกไป เพื่อให้ตัวเองจะได้มีความสุขก่อนใคร พอใจมีความสุขเป็นพื้นฐาน จะคิดอะไร...ก็คิดดี จะพูดอะไร...ก็พูดดี จะทำอะไร...ก็ทำดี เพราะมีฐานแห่งความสุขรองรับ 16 มกราคม พ.ศ. 2552

รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น เพื่อความสุขของทุกคน ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

การไม่ออกกำลังกาย คือการทำร้ายตนเอง ๑๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๐

อย่าไปสังเกต จ้องจับผิดใคร อย่างนั้น...ไม่ดี ไม่เกิดประโยชน์อะไร มันหมดเวลาแล้ว ๑๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖

บุญ...ส่วนบุญ บาป...ส่วนบาป มันอยู่ในตัวเรา ชิงช่วงชิงกันส่งผล อยู่ตลอดเวลา ๒ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

ยิ่งมีความตั้งใจเอาบุญมาก ก็จะยิ่งได้บุญมาก ๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖

ทุボญู่ที่เราทำ ล้วนมีผลอันยิ่งใหญ่ ที่จะติดตามตัวเราไป ทุกภพทุกชาติ 5 มกราคม พ.ศ. 2546

ทรัพย์ที่เรานำออกด้วยการบริจาค สิ่งที่เราจะได้ตอบแทนกลับมา คือ บุญกุศล ทำให้เรามีความสุขและความสำเร็จ ไปทุกๆทุกชาติ 13 มกราคม พ.ศ. 2555

การทำบุญกับพระธาตุเถระ พระสังฆาธิการผู้สงฆ์สมบูรณ์มาก เป็นเนื้อบุญของเรา เหมือนเราทำบุญกับ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะเราถวายเป็นมหาสังฆทาน ๑๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

ยุคนั้นบ้านเมืองจะอยู่เย็นเป็นสุข ต่างมีความสุขกายสบายใจกันถ้วนหน้า เศรษฐกิจจะเจริญรุ่งเรือง ฝนฟ้าตกต้องตามฤดูกาล โรคภัยไขเจ็บน้อย ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๑

เรา จะรู้ตัวว่า เราทำบุญเต็มกำลัง หรือ ตามกำลัง เราทำอย่างไร เราก็ได้อย่างนั้น ๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๗

สิ่งใดที่ทำได้ยากแต่เราทำได้ นั่นคือความปีติจากภูมิใจ ทุกครั้งที่เราสัมผัสถึง ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๘

สร้างบุญบารมีให้เต็มที่ ใครมีกำลังแข็งแรงแค่ไหน ต้องทุ่มไปให้สุดฤทธิ์สุดเดช ...อย่าเสียดาย... เพราะการชิงช่วงชิง มีอยูตลอดเวลา ธรรมะกับธรรมยังสู้กันอยู่ 13 มกราคม พ.ศ. 2545

สั่งสมบุญให้มาก บาปจะได้ตามไม่ทัน 13 มกราคม พ.ศ. 2546

ต้องสังสมบุญกันให้มาก ๆ บาปเก่า...ไม่ნึก บาปใหม่...ไม่ทำ ปฏิบัติธรรมให้ถึงพระธรรมกาย ๑๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖

แต่ยังไงก็ตาม ยังอยู่กับว่า ทำกุหลาบวิชาไหม เช่น วัตถุตามบริสุทธิ์ไหม เตยนาบริสุทธิ์ไหม ผู้ให้บริสุทธิ์ไหม ผู้รับบริสุทธิ์ไหม เป็นต้น ๒๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐

บุญ...หากเราไม่สร้างพึ่ง ก็มีวันหมดไปได้ ๒๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๔

เราก็ได้เท่าที่เราทำไปเท่านั้น นี่คือหลักวิชชา ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ ได้ตรัสสอนเอาไว้อย่างนี้ ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

เดี๋ยววัน เดี๋ยวคืน เดี๋ยวมดเวลาแล้ว ต้องสั่งสมบุญบารมีเอาไว้มาก ๆ จะโลกแล้วจะบันเทิง กันยาวนานทีเดียว 5 มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖